FAQ

W celu odpowiedniego przygotowania podłoża w pierwszej kolejności należy dokładnie oczyścić je ze wszystkiego, co mogłoby zmniejszyć przyczepność nakładanej później zaprawy klejącej (kurzu, wapna, tłuszczu, pozostałości farb, starego kleju itp.). Należy przy tym pamiętać, że stabilne podłoże powinno być przygotowane w całym przekroju, a nie jedynie powierzchniowo.

Dobór odpowiedniego kleju do płytek powinien być uzależniony zarówno od rodzaju podłoża, miejsca montażu (ściana, podłoga) jak i samych płytek oraz warunków w jakich będą one użytkowane (na zewnątrz lub wewnątrz).

1. Gresy – kleje elastyczne lub uelastycznione z przeznaczeniem do płytek o niskiej nasiąkliwości wodnej. W przypadku wykładania płytek na zewnątrz powinniśmy użyć kleju mrozoodpornego.
2. Płytki ścienne – w zależności od podłoża możemy zastosować klej zwykły lub elastyczny, np. do wykładania na płytach gipsowo-kartonowych.
3. Dekoracje szklane – dopuszczalny jedynie silikon bezoctanowy transparentny (spoiwo nakładamy w formie fali co 5 cm, nie należy kleić punktowo), należy uważać, by nie zarysować dekoracji w trakcie fugowania – szkło zwykłe niehartowane.

Zaprawa klejowa powinna być rozprowadzana równomiernie. Nie należy wyrównywać podłoża klejem. Nie zalecamy również montażu na tzw. „placki”. Należy ściśle stosować się do instrukcji Producenta danej zaprawy.

Odcienie płytek z tej samej kolekcji mogą się od siebie różnić. Każdorazowo, przy wprowadzeniu do produkcji nowego wzoru, wyznacza się więc tzw. płytkę wzorcową (podstawową), która określa standardowy odcień tej płytki. Kolejne partie mogą charakteryzować się innym odcieniem m.in. ze względu na uwarunkowania technologiczne czy specyfikę surowców naturalnych stosowanych do produkcji. Płytki są produkowane z różnych materiałów naturalnych: gliny czy kruszyw, a następnie wypalane. Jeśli odcień danej partii produkcyjnej różni się od odcienia podstawowego, wówczas płytki znakowane są odcieniem pobocznym. Kupując płytki, zawsze należy zwracać uwagę na oznaczenia odcienia na opakowaniach, ponieważ produkty na ekspozycji w salonach sprzedaży mogą nieznacznie różnić się od tych w magazynach.

Typowe oznaczenia odcieni:

• S – płytki w odcieniu standard,
• A, D, K, M – płytki jaśniejsze od standardu (odcienie poboczne),
• B, C, L, N – płytki ciemniejsze od standardu (odcienie poboczne).

Zdecydowana większość płytek marki Opoczno cechuje się różnicami tonalnymi. Płytki imitujące drewno, kamienie, beton, stal posiadają zróżnicowane grafiki, aby jak najwierniej odwzorować naturę. Tonalność oznacza, że każda płytka, w odniesieniu do wzoru, jest niepowtarzalna i cechuje się pewnymi różnicami tonalnymi. Jest to efekt zamierzony przez Producenta, mający nadać wnętrzu niepowtarzalny charakter. Płytki tonalne nie tworzą jednolitych i powtarzalnych wzorów. Przed montażem płytek z różnych kartonów należy je wymieszać (można je także odwrócić względem siebie o 180), aby uzyskać jak najbardziej naturalny efekt.

Płytki prezentowane na ekspozycjach sprzedażowych, które stanowią materiał poglądowy. Ze względu na technologię produkcji płytek ceramicznych, w odcieniach mogą wystąpić różnice w intensywności barwy pomiędzy płytkami znajdującymi się na ekspozycjach, a płytkami będącymi w aktualnej ofercie sprzedażowej.

Podczas układania płytek czasami okazuje się, że jest ich za mało. W związku z czym, aby uniknąć takiej sytuacji należy kupić płytki z jednej partii produkcyjnej, średnio o 10% więcej, niż wynosi wielkość powierzchni do ich wyłożenia.

Płytek ściennych nie można montować na podłodze, ponieważ mogą one nie spełniać podstawowych norm bezpieczeństwa (klasa antypoślizgowości, wytrzymałość obciążeń), a także parametrów użytkowych (odpowiednia klasa plamienia, ścieralności). Płytki podłogowe natomiast są dopuszczane do montażu na ścianie ze względu na rodzaj szkliwa – nie należy jednak montować na ścianie zbyt ciężkich płytek.

Antypoślizgowość określa się w oparciu o uzyskany kąt akceptowalny – kąt nachylenia powierzchni badanej, przy którym Osoba przeprowadzająca badanie osiąga granicę bezpiecznego chodzenia.

Klasy antypoślizgowości:

6°- 10° – klasa R9
10°-19°– klasa R10
19°-27° – klasa R11

27°-35°– klasa R12
powyżej 35° – klasa R13

Właściwości antypoślizgowe badane są również poprzez tzw. parametr bosej stopy.

Norma wprowadza podział na 3 klasy:

• Grupa A – kąt poślizgu 12–18° – płytki z tą grupą można montować w miejscach zazwyczaj suchych, między innymi w szatniach, saunach, przebieralniach.
• Grupa B – kąt poślizgu 18–24° – płytki z tą grupą można montować między innymi pod prysznicami, w brodzikach, w otoczeniu basenów.
• Grupa C – kąt poślizgu powyżej 24° – płytki z tą grupą można montować np. na schodach prowadzących do wody lub pod wodę, stromych schodach basenów.

Płytki rektyfikowane są fabrycznie szlifowane na krawędziach. W efekcie otrzymujemy płytki o identycznych wymiarach, co umożliwia ich układanie z minimalną szerokością fug - minimalna fuga ma 2 mm; co pozwala uzyskać jednolitą i piękną powierzchnię. Bezfugowe montowanie jest niezgodne ze sztuką glazurniczą. Płytki zamontowane w taki sposób mogą z czasem popękać.

Płytki marki Opoczno produkowane są w taki sposób, że nie jest wymagana ich impregnacja (z wyjątkiem gresów nieszkliwionych polerowanych). Jeśli Klient - na własną odpowiedzialność - będzie chciał przeprowadzić proces impregnacji, powinien ściśle stosować się do instrukcji Producenta danego środka.

W miejscu obciążonym zintensyfikowanym ruchem pieszym należy wybrać płytki o wyższej klasie ścieralności – np. 5, bądź płytki nieszkliwione.

Dokumenty dotyczące płytek, czyli deklaracja i atesty, są dostępne na stronie internetowej, natomiast karty techniczne udostępniamy na życzenie Klienta po uprzednim zapytaniu mailowym lub telefonicznym.

Okres gwarancji płytki to 6 lat od daty zakupu oraz 7 lat od daty produkcji. Gwarancja udzielana jest wyłącznie na wyroby I gatunku. Montaż płytek oznacza akceptację ich wyglądu i jakości.

Dopuszczalna krzywizna płytek wynosi 0,5%, ale nie więcej +-2mm - ściany 0,5% – dla gresu 0,6%. Normy pomiaru krzywizn pomiędzy płytkami dokonuje się w najszerszym miejscu poprzez przyłożenie ich do siebie tą samą stroną montażową.

Szkliwienie płytek to sposób ich wykończenia. W praktyce oznacza to, że czerep płytki pokryty jest cienką warstwą nieprzepuszczalnego szkła.

Płytki sortujemy na gat. I i II.
Określenie: „Płytka II gatunku” oznacza, że takie płytki mogą posiadać m.in. wady na licu bądź niewielkie różnice krzywizny wymiarów lub odcienia.

Przy instalacji jakichkolwiek płytek nie zalecamy, aby były one montowane bezfugowo. Rekomendujemy, aby szerokość fugi do płytek rektyfikowanych wynosiła 2 mm.

Płytki podłogowe określa się względem odporności na ścieranie. Jest to parametr pomocny przy wyborze płytki do konkretnego pomieszczenia.

Ze względu na odporność płytek na ścieranie dzielimy je na poniższe klasy:

• 0 – nie są zalecane do stosowania na podłogi
• 1 – podłogi, po których chodzi się w butach na miękkiej podeszwie lub boso. Nie są one narażone na działanie cząstek ścierających (np. łazienki i sypialnie bez bezpośredniego wejścia z zewnątrz)
• 2 - podłogi, po którym chodzi się w obuwiu z podeszwami miękkimi lub normalnymi, np. pokoje dzienne w mieszkaniach. Wyjątek stanowi kuchnia, wejścia i wszystkie inne pomieszczenia o dużym natężeniu ruchu
• 3 - podłogi, po których chodzi się w butach z normalnymi podeszwami – kuchnie, hole, korytarze, balkony, loggie i tarasy w budynkach mieszkalnych
• 4 – podłogi, po których chodzi się w butach z normalnymi podeszwami. Tam, gdzie powierzchnia narażona jest na wnoszenie małych ilości cząstek ścierających – wejścia, kuchnie zakładowe, hotele, salony wystawowe i handlowe
• 5 – są to podłogi narażone na wzmożony ruch pieszy, gdzie wnoszone są cząstki materiału ścierającego – miejsca publiczne, takie jak: centra handlowe, korytarze lotnisk, sale hotelowe, przejścia publiczne.

Fugę z powierzchni płytki należy usuwać niezwłocznie. Wszystko po to, aby nie dopuścić do jej utrwalenia na powierzchni płytki, ponieważ jej późniejsze usunięcie może być utrudnione, a nawet, w ekstremalnych przypadkach, niemożliwe. Przed montażem należy wykonać test fugowania na niewielkiej, mało widocznej powierzchni. W miejscach, gdzie płytka będzie będzie miała kontakt z wodą należy użyć fug wodoodpornych

Przed rozpoczęciem wszelkich prac glazurniczych należy uruchomić ogrzewanie. Następnie 24h przed terminem montowania płytek trzeba je wyłączyć. Ponowne włączenie ogrzewania podłogowego powinno nastąpić dopiero 28 dni po wykonaniu okładziny.

Płytki o grubości 2 cm są przeznaczone przede wszystkim do montażu na wspornikach, do kładzenia bezpośrednio na żwirku, piasku, trawie. Niemniej, można je również zamontować w pomieszczeniach przemysłowych.

Mokre i wilgotne strefy łazienki muszą mieć odpowiednią izolację wodoszczelną. Wykonana jest ona zazwyczaj z folii w płynie, wodoszczelnej masy cementowej czy wodoszczelnego kleju.

Wszystkie płytki powinny być cięte profesjonalnymi narzędziami, renomowanych producentów. Płytki gresowe, podobnie jak ścienne, można ciąć maszynkami do cięcia gresów. Ważne jest to, żeby noże zawsze były ostre, a podłoże równe i stabilne. Zalecamy używanie tarcz diamentowych, a dla płytek większych rozmiarów stosowanie piły tnącej na mokro, także z tarczą diamentową. Zastosowanie diamentowego ostrza i nastawnej prowadnicy zapewni dużą dokładność cięcia. Zaleca się używania tarczy diamentowej.

Okrągłe otwory w płytce należy wykonywać odpowiednim wiertłem diamentowym lub otwornicami do gresu. Warto zwrócić uwagę na to, że jakość cięcia płytek nie zależy jedynie od maszyny, ale w dużej mierze od jakości tarczy i stabilności podłoża. Duży nacisk w trakcie cięcia może skutkować pękaniem płytki w innym miejscu niż linia cięcia.

W przypadku dekoracji szklanych nie rekomendujemy obróbki mechanicznej.

Krzywiznę wielkoformatowych płytek można wyeliminować poprzez odpowiednie ich ułożenie. W przypadku tzw. cegiełek, należy ułożyć je z maksymalnym przesunięciem do 1/3 długości boku sąsiedniej płytki. Pamiętajmy, że niewielkie krzywizny są naturalną cechą. Niemniej, jeśli chcemy je zniwelować, mniej doświadczone osoby mogą stosować dostępne na rynku tzw. systemy szybkiego poziomowania.

Płytki należy składować w suchym miejscu, w pozycji pionowej. Nie należy też nakładać jednej paczki na drugą.

1. Odpowiednie obliczenie ilości potrzebnych płytek – z praktyki wynika, że należy zakupić średnio około 10% więcej płytek, niż wynosi wielkość powierzchni do ich wyłożenia.
2. Ekspozycje w sklepie, zdjęcia zamieszczone na stronach internetowych oraz w katalogach są poglądowe. Wynika to faktu, że płytki produkowane są z surowców naturalnych. Niektóre płytki gresowe posiadają kalibracje (grupy wymiarowe). Informacje na temat grupy wymiarowej danej partii płytek znajdują się na etykiecie/kartonie, natomiast zakresy grup wymiarowych podane są na kartonie.
3. Przed montażem płytek należy przejrzeć zgodność gatunku, odcienia, grupy wymiarowej (w przypadku płytek nierektyfikowanych) oraz przejrzeć płytki z różnych kartonów. Należy pamiętać o wymieszaniu płytek, przed przyklejeniem ich do podłoża.